Ziele angielskie - jak wpływa na zdrowie?

Ziele angielskie, uznawane za uniwersalną przyprawę łączącą w sobie wielorakie smaki i aromaty korzenne, to również roślina zielna, która ze względu na swój skład i specyfikę wywiera wymierny, zazwyczaj korzystny, wpływ na zdrowie i sposób funkcjonowania naszych organizmów.

Owoc korzennika lekarskiego

Podstawowa substancją czynną w zielu angielskim jest eugenol – olejek eteryczny obecny również w innych przyprawach korzennych, takich jak goździki czy cynamon. Jego działanie wspierają liczne witaminy i mikroelementy, które decydują o ostatecznych właściwościach przyprawy i jej wpływie na zdrowie. Przez medycynę naturalną ziele angielskie uznawane jest za środek wspierający działanie układu pokarmowego, znieczulający i zarazem naturalnie odkażający, wspomagający organizm w walce z zakażeniami bakteryjnymi i grzybiczymi, a także za ważnego sojusznika w profilaktyce nowotworowej.

Ziele angielskie na grzyby i bakterie

Ziele angielskie działa przede wszystkim antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo. Oznacza to, że wodne, alkoholowe i olejowe wyciągi z tej przyprawy stanowią naturalny środek dezynfekujący, przystosowany zarówno do stosowania wewnętrznego (spożycia), jak i używania zewnętrznego w postaci wcierek, masaży czy płukanek. Ziele angielskie działa ściągająco na skórę ze skłonnością do trądziku i wyprysków, przyspiesza gojenie się drobny ran i skaleczeń, hamuje odczyny zapalne w przypadku powierzchownych, skórnych zakażeń. Jednocześnie posiada właściwości przeciwbólowe, dzięki czemu zmniejsza poczucie dyskomfortu towarzyszące przemywaniu zadrapań czy rozcięć. Leczy ukąszenia owadów i roztoczy, przeciwdziała rozwojowi zakażeń grzybiczych. Ogranicza wydzielanie serum i produkcję potu przez komórki skóry.

Ziele angielskie rozgrzewa przy przeziębieniu

Ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne wyciągi z ziela angielskiego mogą być stosowane pomocniczo w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych, przy anginie, zapaleniu gardła i krtani, w zapaleniu płuc oraz w stanach zapalnych jamy ustnej. W połączeniu z szałwią, majerankiem i tymiankiem stanowią bardzo skuteczny środek antybakteryjny skuteczny w zwalczaniu zapalenia dziąseł i przyzębia oraz odświeżający oddech. Ziele angielskie posiada również delikatne właściwości wykrztuśne, dzięki czemu działa przeciwkaszlowo i ułatwia usunięcie wydzieliny zalegającej w oskrzelach. Biorąc pod uwagę, że działa również rozgrzewająco (jak inne przyprawy korzenne), zalecane jest jako składnik rozgrzewających naparów stosowanych na przeziębienia oraz dla ogrzania ciała w przypadku zimowego wychłodzenia. W przypadku grypy zalecane jest przyjmowanie ziela angielskiego rozdrobnionego w moździerzu i zaparzanego w mleku z dodatkiem miodu. Oczywiście przed wypiciem należy je odsączyć, aby drobne fragmenty przyprawy nie podrażniły i tak już bolącego gardła.

Ziele angielskie na wzdęcia i kolki

Ziele angielskie to również sojusznik prawidłowego przebiegu procesów trawiennych. Ogranicza fermentację jelitową i działa rozkurczająco na mięśnie gładkie, z jakich zbudowany jest przewód pokarmowy, dzięki czemu przeciwdziała niestrawności, wzdęciom, kolkom, refluksowi i nudnościom, przy okazji redukując do minimum odruch wymiotny. Łagodzi bolesne skurcze żołądka i jelit, działa uspokajająco i tonująco. Dodawany do ciężkostrawnych potraw mięsnych, dziczyzny czy dań z kapusty, grochu i fasoli przeciwdziała tworzeniu się nadmiernej ilości gazów w jelitach i przyspiesza przemieszczanie się mas kałowych, co ogólnie usprawnia trawienie i zapobiega ewentualnym zaparciom. Ze względu na właściwości rozkurczające może być stosowany pomocniczo jako środek łagodzący bóle miesiączkowe.

Ziele angielskie rozrzedza krew

Trzeba jednak pamiętać, że nadmierne spożycie ziela angielskiego może wzmacniać skłonność do krwawień. Eugenol obniża poziom krzepliwości krwi, co w przypadku planowanych zabiegów medycznych lub przypadkowych urazów może zwiększać podatność na pojawianie się krwawych, podskórnych wybroczyn czy mikrokrwawień wewnętrznych. Dlatego osoby oczekujące na operacje lub w inny sposób narażone na wyższe prawdopodobieństwo kontuzji lub obrażeń powinny ograniczyć spożycie ziela angielskiego (i zarazem innych przypraw korzennych), co pomoże zredukować ryzyko wystąpienia siniaków i nieprzewidzianych, a potencjalnie groźnych powikłań dla zdrowia.

Świeże i aromatyczne ziele angielskie w postaci całych owoców jak i mielonej przyprawy dostępne jest na stronie sklepu on-line Aromatiki.

Zastosowanie tymianku w ziołolecznictwie

Suszony tymianek, zwany również macierzanką tymiankiem, to niezwykle aromatyczna i powszechnie stosowana na świecie przyprawa ziołowa. Pozostaje jednym z symboli kuchni śródziemnomorskiej, w szczególności francuskiej. Nadaje potrawom intensywny, korzenny aromat i  delikatnie pikantny smak, a swoje wyjątkowe cechy zawdzięcza zawartości unikalnego olejku eterycznego - tymolu. Tymianek znalazł również zastosowanie w tradycyjnej medycynie ludowej Zachodu. Nazwa rośliny, w języku greckim oznaczająca "do odkażania", bezpośrednio wskazuje na jego podstawowe właściwości.

Tymianek - naturalny antybiotyk

Ziele tymianku

Antybakteryjne i przeciwwirusowe działanie olejku eterycznego wchodzącego w skład tymianku w przeszłości wykorzystywano do przemywania trudno gojących się ran, skaleczeń i ubytków skórnych, również odleżyn i oparzeń, aby uniknąć ich zakażeniu i przyspieszyć procesy gojenia. Wyciągi na bazie tymianku stosowano również do konserwacji żywności, w tym napojów alkoholowych. Tymianek przedłużał przydatność do spożycia wina i piwa, a w przypadku mięs – zapobiegał inicjacji procesów gnilnych i zagłuszał ewentualnie pojawiający się przykry aromat. Prowadzone badania potwierdziły skuteczność wyciągów z tymianku w zwalczaniu bakterii, wirusów i grzybów, w szczególności powodujących zatrucia pokarmowe, biegunki i nieżyty żołądka i jelit.

Tymianek na kaszel

Medycyna starożytnej Grecji zalecała przyjmowanie wodnych wyciągów z tymianku w przypadku przeziębień i infekcji górnych dróg oddechowych. Współcześnie prowadzone badania potwierdziły, że substancje wchodzące w skład rośliny, w szczególności tymol, posiadają właściwości wykrztuśne i przeciwkaszlowe. Tymianek rozszerza oskrzela, pobudza ruch rzęsek nabłonka górnych dróg oddechowych, ułatwia oddychanie i poprawia stopień dotlenienia organizmu. Zmniejsza ryzyko pojawienia się wycieńczających napadów kaszlu u osób cierpiących na astmę, rozedmę płuc czy gruźlicę. Jednocześnie fenole i flawonoidy obecne w tymianku działają rozkurczowo na mięśnie gładkie dróg oddechowych chroniąc je przed podrażnieniami mechanicznymi powodowanymi przez kaszel. Tymianek jest składnikiem wielu popularnych leków na kaszel i chrypę, tabletek na ból gardła, syropów i kropli do inhalacji zalecanych przy przeziębieniach.  

Tymianek na pasożyty i trawienie

Tymol obecny w zielu tymianku posiada właściwości silnie antyrobacze. W przeszłości stężone wyciągi wodne z tymianku zalecano w zwalczaniu pasożytów wewnętrznych (tęgoryjca, glisty ludzkiej, tasiemca, owsików i nicieni) oraz w łagodzeniu objawów chorób odpasożytniczych.  Tymol i karwakrol  działają rozluźniająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, zapobiegają bolesnym skurczom żołądka i jelit oraz stymulują produkcję żółci regulując procesy trawienia. 

Tymianek na koncentrację

Olejek tymiankowy i skoncentrowane wyciągi wodne z tymianku działają aromaterapeutycznie wywierając wpływ na samopoczucie psychiczne. W niewielkich ilościach działają uspokajająco, obniżają napięcie mięśniowe i łagodzą objawy stresu, natomiast w wyższych stężeniach sprzyjają koncentracji i skupieniu uwagi. Zastosowane do masażu skroni łagodzą bóle głowy spowodowane przemęczeniem, brakiem snu i zdenerwowaniem, zaś w formie kompresu stosowanego na kark, szyję lub ramiona – wywołują uczucie rozluźnienia i ukojenia. W formie regularnych inhalacji zalecany jest do łagodzenia stanów lękowych i depresji.  

Tymianek na łysienie i trądzik

Antyseptyczne właściwości tymianku okazują się pomocne w leczeniu trądziku i chorób skórnych objawiających się wysypką, wypryskami, ropnymi krostkami i wysiękami. Wodne wyciągi z tymianku stosowane do przemywania ciała łagodzą podrażnienia skóry i zmniejszają prawdopodobieństwo pojawienia się nowych ognisk zapalnych, jak również zapobiegają ewentualnym zakażeniom. Ograniczają nadmierną potliwość, a wcierane w skórę głowy zmniejszają skłonność do łupieżu i przetłuszczania włosów. Pobudzają również wzrost włosów i poprawiają ich kondycję, a przy regularnym i konsekwentnym stosowaniu – ograniczają łysienie.  

Przeciwwskazania do stosowania goździków

Wyciągów z tymianku nie powinny spożywać kobiety w ciąży, karmiące piersią oraz dzieci poniżej 6 roku życia. Przeciwwskazaniem do stosowania tymianku jest epilepsja i nadciśnienie. Spożycie przyprawy zaleca się ograniczyć również kobietom planującym ciążę, ponieważ nadmiar tymolu wprowadzonego do organizmu może powodować skurcze macicy i wzrost ciśnienia krwi uniemożliwiając pomyślne zagnieżdżenie zarodka.

Interakcje - działania niepożądane - skutki uboczne przy stosowaniu goździków

Podczas stosowania mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym odczyny skórne (np. wysypka), obrzęk twarzy, jamy ustnej, przełyku, duszności, szok anafilaktyczny oraz objawy ze strony przewodu pokarmowego (ból brzucha, nudności, wymioty). W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy niezwłocznie przerwać stosowanie tymianku i skontaktować się z lekarzem. 

DAWKOWANIE I PRZYKŁADOWE SPOSOBY UŻYCIA GOŹDZIKÓW W ZIOŁOLECZNICTWIE

Napar z tymianku

1 łyżeczkę tymianu zalać 200 ml wrzącej wody. Odstawić pod przykryciem do zaparzenia na około 10-15 minut. Odcedzić, schłodzić i pić 3 razy dziennie w podziale na mniejsze porcje jako środek regulujący trawienie (przed jedzeniem) lub wykrztuśny(po jedzeniu). Nie przekraczać zalecanych dawek. Po schłodzeniu można wykorzystać jako płukankę do gardła oraz do przemywania ciała.

Intakt z tymianku

100 g świeżego ziela tymianku zalać 300 g gorącego alkoholu o stężeniu 40-60%. Naczynie szczelnie zamknąć i odstawić do naciągnięcia na co najmniej 14 dni (najlepiej na 3 tygodnie). Po upływie tego czasu przefiltrować i zlać do butelki. Spożywać 2-3 razy dziennie po 1 łyżeczce.

Ziołomiód tymiankowy

100 g intaktu lub nalewki z ziela tymianku wymieszać z 300 g naturalnego miodu pszczelego. Odstawić na 7 dni. Spożywać po 1 łyżeczce co kilka godzin jako środek wykrztuśny i przeciwkaszlowy, na chrypkę i przeziębienie.

Przeciwbólowa kąpiel z tymianku

300 g ziela tymianku zalać 2 litrami wrzącej wody, następnie podgrzewać przez chwilę aż do wrzenia (nie gotować). Odstawić pod przykryciem na 10-15 minut, odcedzić i dolać do wanny wypełnionej ciepłej wodą.  Tymianek działa przeciwbólowo i odkażająco, zalecany jest w przypadku infekcji skórnych. Czas kąpieli nie powinien przekroczyć 10 minut.

MIESZANKI ZIOŁOWE LECZNICZE Z TYMIANKIEM

Ziołowa mieszanka z tymiankiem na kaszel 

50 g ziela tymianku wymieszać z 50 g korzenia biedrzeńca i 50 g ziela szanty. 1 łyżkę gotowej mieszanki zalać 250 ml wrzącej wody. Odstawić pod przykryciem na 15 minut do zaparzenia, po czym odcedzić. Pić po 10-20 ml co 1-2 godziny. Przestudzony napar można posłodzić miodem naturalnym, jak również dodać sok z kwiatów czarnego bzu lub malinowy.

Napar tymiankowy na lamblię

50 g ziela tymianku wymieszać z 50 g kłącza tataraku, 50 g korzenia omanu, 25 g liści orzecha włoskiego, 25 g liści mięty pieprzowej i 10 g ziela bylicy piołunu. 1 łyżeczkę mieszanki zalać 200 ml wrzącej wody, po czym odstawić pod przykryciem do zaparzenia na 15 minut. Pić 3 razy dziennie po pół szklanki między posiłkami.


Pyszny, kusząco pachnący, świeży i pozbawiony pyłu suszony tymianek dostępny jest w stałej ofercie w sklepie on-line Aromatiki. Tymianek z Aromatiki posiada atesty laboratoryjne i może być wykorzystany do celów domowego ziołolecznictwa.

Gałka muszkatołowa - jak wpływa na zdrowie?

Gałka muszkatołowa od wieków zaliczana jest do najdroższych przypraw świata. Niepozorna pestka z wiecznie zielonego, tropikalnego drzewa kryje bogactwo niezwykle aromatycznych olejków eterycznych, które używane w odpowiednich proporcjach nadają potrawom niepowtarzalnego smaku, podczas gdy spożywane w nadmiarze – działają toksycznie i mogą prowadzić do rozwoju chorób onkologicznych.

Owoc muszkatołowca korzennego przez wiele tysiącleci znany był wyłącznie mieszkańcom tropikalnych lasów porastających wyspy Archipelagu Malajskiego, podczas gdy do Europy docierał bardzo rzadko, wyłącznie wraz z karawanami arabskich kupców, którzy ściśle strzegli tajemnicy regionu jego pochodzenia. Stąd niewielka dostępność piśmiennictwa zachodniego dotyczącego leczniczych właściwości przyprawy. Co prawda wzmianki o gałce muszkatołowej pojawiały się w doniesieniach m.in. św. Hildegardy oraz w poradnikach Paracelsusa, jednak miały one charakter mocno ogólnikowy i sprowadzały się do ostrożnych porad z zakresu ziołolecznictwa udzielanych na zasadzie, że co nie zaszkodzi, to może pomoże. Dlatego głównym źródłem informacji związanych z jej prozdrowotnym działaniem przez stulecia pozostawała ajurweda i dopiero współcześnie właściwości gałki muszkatołowej wzbudziły zainteresowanie ośrodków naukowych w krajach zachodnich, które pod lupę wzięły badania własności obecnych w przyprawie poszczególnych substancji czynnych.

Gałka muszkatołowa - na wzdęcia i rozkurcz mięśni

Dziś już wiemy, że gałka muszkatołowa, podobnie jak inne przyprawy korzenne, działa silnie rozkurczowo na mięśnie gładkie, z których zbudowane są narządy układu pokarmowego. Tym samym wyciągi i preparaty z przyprawy mogą być przydatne w łagodzeniu skutków biegunki, nieżytu żołądka i jelit, wzdęć i kolek brzusznych. Regulują trawienie, przyspieszają wchłanianie treści pokarmowych przy jednoczesnym ograniczeniu łaknienia, co sprzyja osobom na diecie odchudzającej i pomaga w utrzymaniu reżimu jedzeniowego. Jednocześnie w nadmiernym stężeniu powodują mdłości lub wręcz wywołują efekt wymiotny. Rozkurczające właściwości gałki muszkatołowej okazują się również przydatne w zastosowaniu zewnętrznym wyciągów olejowych z przyprawy – wmasowane w podbrzusze łagodzą bóle miesiączkowe, zaś w mięśnie i stawy – bóle reumatyczne. 

Gałka muszkatołowa na jasny umysł

Jak wykazały badania naukowe, składowe olejków eterycznych obecnych w gałce muszkatołowej hamują monoaminooksydazę, czyli działają jako tzw. inhibitory MAO. Monoaminooksydaza to enzym, który w ludzkim organizmie odpowiada za rozkład (usuwanie) wybranych neuroprzekaźników, np. dopaminy, serotoniny, adrenaliny, itp. odgrywających ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu systemu nerwowego. Niedobry neuroprzekaźników prowadzą do zaburzeń wydzielania hormonów oraz rozwoju szeregu chorób neurodegeneracyjnych, np. choroby Parkinsona, choroby Alzheimera, jak również odpowiadają za występowanie stanów depresyjnych i nerwowych, dlatego bardzo ważnym jest, aby ich ilość we krwi była prawidłowa. Gałka muszkatołowa hamuje rozkład ww. neuroprzekaźników, a tym samym wspomaga leczenie takich schorzeń jak depresje, fobie, stany lękowe, przejściowe stany obniżenia nastroju psychicznego, etc. Włączenie niewielkich ilości przyprawy do codziennego jadłospisu pozwala poprawić zdolność koncentracji, zwiększa aktywność psychomotoryczną, poprawia nastrój i zmniejsza uczucie wyczerpania psychicznego oraz podwyższa jakość snu.

Gałka muszkatołowa - na reumatyzm  

Doktor Henryk Różański na stronie poświęconej roli muszkatołowca w fitoterapii pisze następująco: „Wyciągi alkoholowe, olejowe, eterowe i wodne z gałki muszkatołowej (…) hamują (…) cyklooksygenazę prostaglandynową. Brzmi tajemniczo i niezrozumiale, a tak naprawdę chodzi o mechanizm redukujący stany zapalne toczące się w organizmie. Jak wskazują badania naukowe, substancje czynne zawarte w gałce muszkatołowej oddziałują na zdrowie podobnie jak popularne niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. ibuprofen czy diklofenak. Tym samym gałka muszkatołowa może być stosowana objawowo w zwalczaniu gorączki, bólów o różnym pochodzeniu, reumatoidalnego zapalenia stawów, zwyrodnienia stawów, dny moczanowej oraz wszelkiej maści przeziębień, grypy oraz innych chorób górnych dróg oddechowych. Ogranicza stany zapalne towarzyszące zakażeniom, zmniejsza ból i obrzęki towarzyszące urazom, zwichnięciom i innym kontuzjom kończyn, może być również wykorzystana do łagodzenia nerwobólów, bólów migrenowych i bólów miesiączkowych.

Gałka muszkatołowa - ziołowy narkotyk  

W wielu opracowaniach dostępnych w Internecie pojawia się także informacja, że gałka muszkatołowa w większych ilościach działa halucynogennie. Brzmi to wręcz jak otwarte zaproszenie do eksperymentów dla osób, które szukają nowych doznań psychicznych realizowanych „w celu rekreacyjnym”. Niestety rzeczywistość nie jest taka różowa, ponieważ w przypadku gałki muszkatołowej kluczowym zagadnieniem jest wspomniana już „większa ilość”. O ile szczypta tej smacznej przyprawy działa zbawiennie na organizm, to wyższe stężenia okazują się niebezpieczną trucizną. Szersze opracowanie dotyczące narkotycznych właściwości gałki muszkatołowej w najbliższym czasie zostanie udostępnione na naszym blogu w osobnym artykule dotyczącym toksycznych własności gałki muszkatołowej.

Jako przyprawa kulinarna, gałka muszkatołowa mielona wyróżnia się uniwersalnym charakterem i może być dodawana zarówno do potraw mięsnych, jak i ziołowych sosów czy... słodkich wypieków. W ziołolecznictwie zastosowanie znajduje w postaci nierozdrobnionej. Orzechy gałki muszkatołowej dostępne są w stałej sprzedaży w sklepie on-line Aromatiki.

Tymianek - jak wpływa na zdrowie?

Tymianek ogrodowy – niepozorna krzewinka o drobniutkich listkach – jest jednym z najpotężniejszych naturalnych pogromców drobnoustrojów chorobotwórczych. Nazywana ziołowym antybiotykiem wydatnie wspomaga ludzki organizm w walce z większością znanych patogenów, w tym również z wirusami i niekorzystnie oddziałującymi na zdrowie grzybami.

Tymianek ogrodowy

Swoje lecznicze właściwości tymianek zawdzięcza obecności olejku eterycznego składającego się w znacznej przewadze z dwóch substancji: tymolu i karwakrolu. Tymol to bezbarwny krystaliczny związek fenolowy, a karwakrol, występujący w postaci płynnej, jest jego izomerem. Obie substancje, będące pochodnymi fenolu, wykazują bardzo silne działanie bakteriobójcze, przeciwwirusowe i antygrzybiczne, co potwierdziły prowadzone współcześnie badania naukowe.

Tymianek na kaszel i choroby płuc

Tymianek wykorzystywany jest przede wszystkim do leczenia zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych. Stymuluje produkcję śluzu w oskrzelach i zarazem ułatwia jego odkrztuszanie, dzięki czemu łagodzi kaszel i ogranicza odruch kaszlowy. Wyciągi (głównie olejowe) z tymianku to składniki leków i wyrobów medycznych takich jak tabletki przeciwkaszlowe, syropy, krople na kaszel oraz mieszanki do inhalacji. Zaleca się ich stosowanie do leczenia przewlekłych nieżytów gardła, krtani i oskrzeli, jak również suchego, uporczywego kaszlu i chrypki. Wyciągi na bazie tymianku polecane są nie tylko osobom przeziębionym, chorującym na grypę, anginę, zapalenie płuc czy gardła, lecz również cierpiącym na przewlekłe choroby płuc i związane z tym stałe lub przejściowe problemy z oddychaniem, m.in.  będące następstwem astmy, rozedmy czy POChP. 

Tymianek na niestrawność

Korzystny wpływ na zdrowie w przypadku tymianku nie ogranicza się wyłącznie do właściwości przeciwkaszlowych. Ziele tej przyprawy wykorzystywane jest również do leczenia zaburzeń trawienia i nieżytów układu pokarmowego, w szczególności żołądka i jelit. Zawarte w nim flawonoidy działają silnie rozkurczająco, dzięki czemu przeciwdziałają pojawianiu się wzdęć i bolesnych kolek spowodowanych niestrawnością. Tymol i karawkrol pobudzają wydzielanie soków trawiennych, w tym kwasu solnego w żołądku, żółci i enzymów produkowanych przez trzustkę i jelita, jak również pobudzają działanie kosmków jelitowych, co korzystnie wpływa na cały proces przyswajania treści pokarmowych przez organizm. Rozkurczające działanie tymianku stanowi jednak przeciwwskazanie do jego spożywania przez kobiety ciężarne, ponieważ może on osłabiać macicę, a przenikając przez łożysko – oddziaływać również na płód.

Tymianek na grzybicę i kandydozę  

Tymianek spożywany doustnie działa fungistatycznie, tzn. hamuje rozwój chorób powodowanych przez grzyby i pleśnie, także te najczęściej spotykane, powodowane przez gatunki Candida i Cryptococcus, bytujące w drogach oddechowych, jamie ustnej i przewodzie pokarmowym. Hamuje odkładanie się płytki nazębnej, przeciwdziała rozwojowi próchnicy zębów i stanów zapalnych dziąseł, które, jak udowodniła medycyna, mogą przekładać się na problemy kardiologiczne. Z kolei jako składnik płukanek do ust z dodatkiem szałwii i niewielkiej ilości alkoholu ogranicza procesy gnilne zachodzące w jamie ustnej i skutecznie odświeża oddech. Przeciwgrzybiczne działanie tymolu obecnego w zielu tymianku może być wykorzystane do leczenia grzybicy skóry i paznokci, szczególnie z równoczesnym użyciem aktywnych wyciągów z oregano i drzewa herbacianego.

Tymianek na pasożyty  

Tymol zawarty w zielu tymianku jest jedną z niewielu naturalnych substancji skutecznie zwalczających zakażenia pasożytami wewnętrznymi. Oddziałuje na płazińce, pierwotniaki i obleńce, w tym lamblię, owsiki, a nawet tęgoryjce. W celach terapeutycznych powinien być zażywany w postaci czystej w dawkach od 2 do 5 g dziennie, przy czym maksymalna doza jednorazowa to 1 g, a dobowa – 5 g. Ze względu na drażniące działanie wysokich stężeń tymolu mogą pojawić się działania niepożądane takie jak nudności, wymioty, odbijanie się, przebarwienia skóry lub przejściowy białkomocz, lecz mają one charakter przejściowy i nie powodują stanu zagrożenia życia. Według zaleceń medycyny ludowej, w przypadku kuracji przeciwpasożytniczych na bazie tymianku, w czasie leczenia należy powstrzymywać się od spożycia alkoholu i jedzenia dużych ilości tłuszczów.

Tymianek działa równie skutecznie w postaci świeżego zioła, jak i suszonego. Najwyższej jakości suszony tymianek dostępny jest w stałej sprzedaży w sklepie on-line Aromatiki.