Zastosowanie kłącza imbiru w ziołolecznictwie

Kłącze imbiru to jedna z najbardziej rozpowszechnionych i znanych na świecie orientalnych roślin przyprawowych. Stanowi absolutną podstawę większości dań kuchni indyjskiej, tajskiej i chińskiej, nie tylko ze względu na unikalne walory smakowe, lecz również swoje właściwości lecznicze, znane i wykorzystywane już w ajurwedzie, a i docenione przez współczesną medycynę zachodnią. Fakt, że imbir lekarski rzeczywiście korzystnie wpływa na ludzkie zdrowie doceniła nawet KE, która mimo całego swojego oporu wobec uznawania ziół za surowce lecznicze, w przypadku tego akurat produktu wyraziła oficjalną zgodę na uznanie go za naturalny środek przeciwwymiotny.

Imbir na nudności i wymioty

Badania naukowe potwierdziły przeciwwymiotne właściwości wyciągów z kłączy imbiru lekarskiego. Tradycyjna medycyna chińska i ajurweda uznawały imbir za środek skuteczny w zwalczaniu mdłości spowodowanych problemami gastrycznymi (nieżyt żołądka lub jelit, niestrawność) oraz usprawniający i regulujący procesy trawienne. Współcześnie udowodniono skuteczność przyprawy w ograniczaniu przykrych dolegliwości spowodowanych chorobą lokomocyjną oraz ciążą. Co więcej, medycyna konwencjonalna zaleca spożywanie wyciągów z imbiru lekarskiego dla łagodzenia nudności, bólów głowy i wymiotów pojawiających się w wyniku chemioterapii lub jako efekt uboczny narkozy stosowanej podczas operacji.

Imbir na reumatyzm

Olejki eteryczne obecne w kłączach imbiru to substancje o silnym działaniu przeciwzapalnym. Jak wskazują badania, wyciągi z kłącza imbiru okazują się środkiem łagodzącym mięśnio- i nerwobóle oraz bóle stawowe i bóle kości towarzyszące takim schorzeniom jak reumatoidalne zapalenie stawów, artretyzm, dna moczanowa, zapalenie mięśni i ścięgien, itp. Wykorzystywane w formie wcierek do ciała wywołują subiektywne odczucie ciepła i poprawiają ruchliwość stawów, dzięki czemu ułatwiają poruszanie się i normalne, codzienne funkcjonowanie. Dzięki zawartości licznych witamin i mikroelementów wykazują właściwości odwadniające i moczopędne – zmniejszają opuchlizny i obrzęki dodatkowo i niepotrzebnie obciążające stawy.  

Imbir na przeziębienie

Dzięki właściwościom przeciwzapalnym i rozgrzewającym substancje obecne w kłączach imbiru lekarskiego okazują się również skutecznym środkiem poprawiającym samopoczucie u osób przeziębionych, cierpiących na grypę i infekcje górnych dróg oddechowych, jak również inne choroby bakteryjne i wirusowe. Rozdrobnione kłącze imbiru to często wymieniany składnik mieszanek ziołowych zalecanych przez medycynę ludową do spożywania w przypadku gorączki, kaszlu i ogólnego osłabienia spowodowanego chorobami płuc, oskrzeli i gardła. Badania kliniczne potwierdziły silne właściwości antybakteryjne i przeciwwirusowe substancji czynnych obecnych w przyprawie – ekstrakt z imbiru lekarskiego okazał się skutecznym środkiem w walce m.in. z takimi patogenami jak pałeczka okrężnicy, gronkowiec złocisty, pałeczka zaplenia płuc czy bakteria wywołująca listeriozę. 

Imbir na serce

Szogaol obecny w kłączach imbiru lekarskiego okazuje się substancją o korzystnym wpływie na funkcjonowanie układu krążenia u ludzi. Po spożyciu działa rozkurczająco na naczynia krwionośne powodując obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i spowolnienie pracy serca, co wydatnie odciąża mięsień. Jednocześnie wywołuje reakcje antyoksydacyjne (chroni organizm przed szokiem tlenowym) hamując utlenianie lipoprotein, dzięki czemu chroni naczynia krwionośne przed odkładaniem blaszek miażdżycowych i tym samym zmniejsza ryzyko wystąpienia zawału i udaru mózgu. Równocześnie wykazuje właściwości rozrzedzające krew, co przeciwdziała tworzeniu się skrzeplin w żyłach i tętnicach. Z tego powodu medycyna ludowa zaleca regularne spożywanie imbiru w ramach profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych.

Imbir - naturalny afrodyzjak

Ajurweda i tradycje ziołolecznictwa z państw Półwyspu Arabskiego zalecały spożywanie kłączy imbiru lekarskiego jako naturalnego afrodyzjaku. Uznawany był za środek pobudzający dokrwienie stref erogennych oraz wywołujący subiektywne uczucie ciepła, co miało stymulować libido i zarazem potęgować doznania u osób obu płci, a zatem korzystnie oddziaływać na popęd płciowy u kobiet i mężczyzn. Jak wykazały współcześnie prowadzone badania naukowe, u panów regularnie doprawiających potrawy imbirem lekarskim odnotowano zwiększenie produkcji spermy i poprawę ruchliwości plemników.

Przeciwwskazania do stosowania imbiru

Przeciwwskazaniem do spożywania surowego i suszonego kłącza imbiru w postaci całej lub mielonej jest rozwinięta choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, w szczególności w przypadku potwierdzenia wysięków i krwawień ze zmienionych chorobowo tkanek. Ponadto szczególną ostrożność powinny zachować osoby ze skłonnością do podrażnienia błon śluzowych przełyku i narządów układu pokarmowego oraz cierpiące na refluks żołądkowo-przełykowy. Przeciwwskazaniem do spożywania imbiru lekarskiego jest również obniżony poziom krzepliwości krwi lub zażywanie leków rozrzedzających krew (np. kwasu acetylosalicylowego, warfaryny, itp.).

Interakcje - działania niepożądane - skutki uboczne przy stosowaniu goździków

Podczas stosowania mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym odczyny skórne (np. swędząca wysypka). Substancje czynne obecne w kłączach imbiru mogą wywierać wpływ na działanie leków regulujących ciśnienie krwi, dlatego zaleca się ograniczenie spożycia przyprawy przez osoby chorujące na nadciśnienie i niedociśnienie tętnicze. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów należy niezwłocznie przerwać stosowanie imbiru i skontaktować się z lekarzem. 

DAWKOWANIE I PRZYKŁADOWE SPOSOBY UŻYCIA IMBIRU W ZIOŁOLECZNICTWIE

Odwar z majeranku

1 łyżeczkę zmielonego imbiru zalać 250 ml ciepłej wody, doprowadzić do wrzenia i gotować przez 5 minut. Odstawić pod przykryciem do zaparzenia na pół godziny. Przefiltrować. Odwar wypić w ciągu dnia dzieląc go na cztery porcje. Można używać w zastępstwie kropli do nosa (po 3-4 krople 3-6 razy dziennie w katarze i przeziębieniu dla udrożnienia górnych dróg oddechowych).

Proszek imbirowy

2 g (pół łyżeczki do herbaty) mielonego kłącza imbiru wymieszać łyżeczką miodu. Spożywać przed planowaną podróżą jako środek przeciwwymiotny, regularnie i długotrwale (co najmniej 3 miesiące) w chorobach reumatycznych dla zmniejszenia dolegliwości bólowych i zwiększenia elastyczności stawów.

Olejek imbirowy

50 g suszonego kłącza zwilżyć niewielka ilością alkoholu o mocy min. 40%, następnie zalać 200 ml podgrzanego oleju winogronowego lub oliwy z oliwek. Odstawić do maceracji na co najmniej 5 dni, następnie przefiltrować i zlać do sparzonej buteleczki. Spożywać 2 razy dziennie po 1 łyżeczce jako środek profilaktyczny w walce z chorobami serca, reumatyzmem i ogólnie wzmacniający odporność organizmu. Można stosować zewnętrznie do wcierania w ciało i skórę głowy jako środek przeciwbólowy, przeciwreumatyczny, łagodzący skutki migreny oraz antyseptyczny, hamujący łupież i łojotok.

Spirytus imbirowy

50 g mielonego imbiru zalać 250 ml spirytusu salicylowego lub spirytusu spożywczego o zawartości alkoholu min. 70%. Odstawić do naciągnięcia na co najmniej 7 dni. Po upływie tygodnia przefiltrować i zlać do docelowego naczynia. Używać zewnętrzne w formie wcierek do ciała na bolące stawy, reumatyzm, nerwobóle i zakwasy. Można również wykorzystać do przemywania owrzodzeń i wyprysków (do 4-5 razy dziennie).

Nalewka imbirowa 

50 g mielonego imbiru zalać 250 ml spirytusu 60%. Szczelnie zamknąć i pozostawić do maceracji na 7 dni. Po tym czasie przefiltrować przez bibułę i zlać do butelki. Pić do 3 razy dziennie po 1 łyżeczce przed jedzeniem jako środek na trawienie i przeciwwymiotny. Można stosować zewnętrznie do nacierania mięśni i stawów w nerwobólach i reumatyzmie.

Ziołowy odwar imbirowy na odporność 

50 g mielonego imbiru wymieszać z 50 g korzenia mniszka, ziela rzepiku, kłącza tataraku i ziela melisy oraz po 25 g korzenia omanu, oregano, korzenia arcydzięgla i nasion wiesiołka. Wszystkie składniki dokładnie wymieszać. 1 łyżkę mieszanki zalać 1 szklanką zimnej wody, doprowadzić do wrzenia, po czym ostawić do zaparzenia na 20 minut pod przykryciem. Przecedzić. Pić 2x dziennie po 1 szklance przez minimum 30 dni jako środek ogólnie wzmacniający, przeciwzapalny, wspomagający trawienie (w szczególności wydzielanie żółci).

Sól fizjologiczna imbirowa 

50 g mielonego imbiru zalać 200 ml soli fizjologicznej (dostępna w aptekach). Doprowadzić do wrzenia, po czym odstawić na pół godziny do zaparzenia pod przykryciem. Dokładnie przefiltrować, najlepiej przez gęstą gazę lub filtr do kawy. Schłodzić, jeśli to konieczne. Stosować jako płukankę o działaniu antybakteryjnym i przeciwwirusowym przy przeziębieniach i infekcjach górnych dróg oddechowych, jak również w stanach zapalnych zatok. Gotowy preparat można również stosować miejscowo na skórę do przemywania powierzchownych ran i skaleczeń, jak również jako nasiadówki w stanach zapalnych narządów intymnych i odbytu.

Tonik imbirowy przeciwtrądzikowy 

50 ml spirytusu imbirowego przygotowanego wg przepisu powyżej wymieszać z sokiem z cytryny, sokiem ze świeżego ogórka i spirytusem kamforowym (po 15 ml każdy) oraz 2 kroplami naturalnego olejku z mięty lub majeranku. Wszystkie składniki dokładnie wymieszać. Stosować zewnętrznie na skórę ze skłonnością do zmian trądzikowych – przemywać chorobowo zmienione miejsca 2-3 razy dziennie dla odkażenia i zmniejszenia widoczności plam. Jako środek hamujący wydzielanie serum i antybakteryjny może być stosowany w celach odkażających w łojotokowym zapaleniu skóry.

W sklepie internetowym Aromatiki dostępny jest imbir zarówno w postaci mielonej (na proszek), jak i w całych, suszonych kłączach. Natomiast miłośnicy bakalii mogą skorzystać z oferty zakupu imbiru kandyzowanego w cukrze, krojonego w apetyczną, niedużą kostkę.